Humanisme
Humanisme - Enkele denkbeelden uit het 'Humanistisch Manifest I'
Het humanisme werd in 1933 door 34 van zijn leiders "gecodificeerd". Hoewel er voor en na dat moment vele andere versies van het humanisme zijn verschenen, volgen hier enkele uittreksels van het originele Humanistisch Manifest I:
- TEN EERSTE: Het universum is volgens godsdienstige humanisten onveroorzaakt en ongeschapen.
- TEN TWEEDE: Het humanisme gelooft dat de mens een onderdeel van de natuur is en dat hij is voortgekomen als gevolg van een continu proces.
- TEN DERDE: Humanisten hebben een organische kijk op het leven en vinden daarom dat het traditionele dualisme van geest en lichaam afgewezen moet worden.
- TEN VIERDE: Het humanisme erkent dat de godsdienstige cultuur en beschaving van de mens, zoals duidelijk voorgesteld door de antropologie en de geschiedenis, het product zijn van een geleidelijke ontwikkeling die het gevolg is van zijn interactie met zijn natuurlijke omgeving en met zijn sociale erfgoed. Iemand die in een bepaalde cultuur is geboren, wordt grotendeels door die cultuur gevormd.
- TEN VIJFDE: Het humanisme stelt dat de aard van het universum, zoals beschreven door de moderne wetenschap, alle mogelijke menselijke waarden onaanvaardbaar maakt die op bovennatuurlijke wijze gegarandeerd worden. Het mag duidelijk zijn dat het humanisme niet ontkent dat mogelijke realiteiten nog onontdekt zijn, maar het humanisme staat erop dat het bestaan en de waarde van alle realiteiten vastgesteld moet worden met intelligent onderzoek en de bepaling van hun relaties tot de menselijke behoeften. De godsdienst moet haar hoop en plannen formuleren in het licht van de wetenschappelijke geest en methode.
- TEN ACHTSTE: Godsdienstig humanisme beschouwt de volledige realisatie van de menselijke persoonlijkheid als het uiteindelijke doel van het menselijke leven en streeft naar de ontwikkeling en vervolmaking daarvan in het hier en nu. Dit is de verklaring voor de sociale passie van de humanist.
- TEN NEGENDE: In plaats van de oude houdingen ten aanzien van aanbidding en gebed, drukt de humanist zijn godsdienstige emoties uit in een vergroot besef van persoonlijk leven en in een gezamenlijke inspanning om sociaal welzijn te bevorderen.
- TEN TIENDE: Hieruit volgt dat er geen unieke godsdienstige emoties en houdingen zullen zijn die voorheen werden geassocieerd met een geloof in het bovennatuurlijke.
- LAATSTE PARAGRAAF: Dit zijn de stellingen van het godsdienstig humanisme. Hoewel we vinden dat de godsdienstige vormen en ideeën van onze voorvaderen niet meer adequaat zijn, is de zoektocht naar het goede leven nog steeds de centrale taak van de mensheid. De mens is zich eindelijk bewust geworden van het feit dat hij alleen verantwoordelijk is voor de realisatie van zijn dromen, dat hij de macht in zich heeft voor het welslagen hiervan. Hij moet intelligentie en wilskracht gebruiken.
Humanisme - Een geloof zonder doel of objectieve waarden
Het humanisme stelt dat het universum geen doel heeft. Wij mensen zijn het resultaat van een blind en willekeurig proces dat geen behoefte heeft aan zin en betekenis. Het humanisme verschilt van de extremere filosofie van het nihilisme in die zin dat het leven wel zin kan hebben als we er zelf zin aan toekennen. Het leven is alleen de moeite waard als we het voor onszelf de moeite waard en aangenaam maken. Het humanisme houdt vast aan het idee dat er geen objectieve of universele waarden bestaan. Een mens kan moreel zijn als hij of zij voor zichzelf een systeem van waarden en normen schept en er vervolgens naar leeft. De humanist houdt vol dat niemand verplicht is om moreel te handelen. Daarom kan het humanisme geen morele tegenargumenten opwerpen tegen immoreel gedrag. Maar als er geen morele absolute waarden bestaan, kun je niet bewijzen dat iets verkeerd of slecht is. In een humanistische samenleving kan dus niemand werkelijk de handelingen of keuzes van anderen beoordelen of veroordelen.
Humanisme - Een leven zonder echte betekenis
Het humanisme wordt in onze populaire media en ons openbare schoolsysteem gevoed door de leer van de evolutionaire wetenschap, het materialisme en het moreel relativisme. We hebben God uit de vergelijkingen weggestreept. Zonder God verliezen we elk groter doel voor het universum waarin we leven. Zonder God verliezen we elk groter doel dat onze individuele levens zin zou kunnen geven. We zijn niets meer dan ongedierte dat een strijd levert om voort te bestaan... tot we sterven. Alles wat we bereiken, alle dingen die we hebben opgeofferd, de goede en mooie daden van sommige mensen, de lelijke en slechte daden van anderen, zijn uiteindelijk slechts de nutteloze worstelingen van het leven. Zonder God verliezen we elke kans op een leven na de dood. Als je de hoop op de hemel verwijdert, verwijder je de uiteindelijk waarde en het uiteindelijke doel van het leven. Wat zou het dan werkelijk uitmaken of we leven als Billy Graham of als Osama Bin Laden? Ieders lot zou toch hetzelfde zijn. Dit is uiteindelijk de mentaliteit van mensen die hun levensbeschouwing op het humanisme baseren. "Eet, drink en ben vrolijk - want morgen zullen we sterven." Wij vinden dat een nogal somber standpunt. Wat vind jij?
