Seculier humanisme - De buitensluiting van God uit de scholen en de maatschappij
Het seculier humanisme is een poging om als beschaafde samenleving te functioneren zonder God en Zijn morele principes. In de afgelopen decennia zijn humanisten erin geslaagd om hun geloofsovertuigingen alom te verspreiden. Hun belangrijkste tactiek bestaat uit het aanspreken van de jeugd als hun belangrijkste doelgroep. Zij doen dit via het openbare schoolsysteem. Humanist Charles F. Potter schrijft: "Het onderwijs is dus een bijzonder krachtige bondgenoot van het humanisme. Elke Amerikaanse school is een school van het humanisme. Wat kan een theïstische zondagsschool, die maar een paar keer per week bijeenkomt en slechts een fractie van de kinderen kan onderwijzen, doen om het getij van het vijfdaagse humanistische onderwijsprogramma te doen keren?" (Charles F. Potter, "Humanism: A New Religion", oftewel "Humanisme: een nieuwe religie", 1930).
John J. Dunphy illustreert dit strategische brandpunt in zijn bekroonde verhandeling "The Humanist" (1983): "Ik ben ervan overtuigd dat de strijd om de toekomst van de mensheid gevoerd en gewonnen moet worden in de klaslokalen van de openbare school, door leraren die hun rol als zieltjeswinners van een nieuw geloof correct bezien. Het is een geloof van de mensheid... die in plaats van een spreekgestoelte een klaslokaal gebruikt om de humanistische waarden uit te dragen... Het klaslokaal moet en zal de arena zijn waarin het conflict tussen het oude en het nieuwe wordt uitgevochten;- het rottende lijk van het Christendom, samen met zijn verwante kwaad en ellende, en het nieuwe geloof van het humanisme."
Is dit wat er om ons heen gebeurt? John Dewey, die we kennen van zijn inspanningen om Amerika's huidige onderwijssysteem op te zetten, was in 1933 een van de belangrijkste ondertekenaars van het Humanistisch Manifest. De humanisten zijn al bijna een eeuw lang actief in de onderwijssystemen van een groot aantal Westerse landen. Al die tijd hebben zij kinderen al (met veel succes) geleerd dat God denkbeeldig is en botst met "de wetenschap".
Seculier humanisme - Het belangrijkste werktuig is de evolutieleer
Het seculier humanisme komt tot uiting in de evolutieleer. Om de fundamentele vraag "Waar komen we vandaan?" te kunnen beantwoorden, word kinderen de evolutieleer voorgeschoteld. De eerste regel van het Humanistisch Manifest stelt: "Het universum is volgens godsdienstige humanisten onveroorzaakt en ongeschapen." De tweede regel stelt: "Het humanisme gelooft dat de mens een onderdeel van de natuur is en dat hij is voortgekomen als gevolg van een continu proces." Het lijdt geen twijfel dat het openbare schoolsysteem een werktuig is gebleken voor de verspreiding van de humanistische leer (die duidelijk een atheïstische "religie" is) en dus het bestaan van God ontkent. Hierin zit een verbazingwekkende ironie. De scheppingswetenschap is met succes buiten de openbare scholen gehouden, op grond van het idee dat een bijzondere schepping een godsdienstig standpunt is is en dat de staat op geen enkele manier een godsdienst zou mogen onderschrijven. "De evolutieleer is in zekere zin een wetenschappelijke godsdienst geworden; bijna alle wetenschappers hebben deze leer aanvaard en velen zijn bereid om hun waarnemingen ‘om te buigen’ zodat ze ermee overeenstemmen" (H. S. Lipson, FRS, Professor in de natuurkunde, Universiteit van Manchester, Groot-Brittannië, "A Physicist Looks at Evolution", Physics Bulletin, vol. 31, mei 1980, p. 138).
En toch is evolutie nooit bewezen. Sir Arthur Keith, een beroemd Brits evolutionair antropoloog en anatoom bekent: "Evolutie is onbewezen en onbewijsbaar. We geloven het alleen omdat het enige alternatief een bijzondere schepping is, en dat is ondenkbaar." Sterker nog, de evolutieleer lijkt lijnrecht in te gaan tegen de wetenschappelijke feiten. George Wald, een andere bekende evolutionist (een Nobelprijswinnaar en biochemicus aan de Universiteit van Harvard), schreef: "Wat betreft de oorsprong van het leven zijn er maar twee mogelijkheden: schepping of spontane generatie. Er is geen derde optie. Spontane generatie werd honderd jaar geleden weerlegd, maar dat leidt ons maar tot één andere conclusie: een bovennatuurlijke schepping. We kunnen dat op filosofische gronden niet aanvaarden; daarom kiezen we ervoor om in het onmogelijke te geloven: dat het leven spontaan door toeval ontstond!" ("The Origin of Life", Scientific American, 191:48, mei 1954).
Copyright © 2002-2021 AllAboutPhilosophy.org, Alle rechten voorbehouden