Het leven van Sint Augustinus - Achtergrond
Het levensverhaal van Sint Augustinus, de zoon van een Romeins generaal in Noord-Afrika, begon in 354 na Christus. Op 19-jarige leeftijd las hij een verhandeling van Cicero over de betekenis van "de waarheid". Augustinus legde zich toen volledig toe op het onderzoek van dit intrigerende, maar onwezenlijke begrip.
Op zijn filosofische levensreis ervoer Augustinus veel pijn en lijden. Hij ging door fasen waarin hij met zware depressies en verlammend verdriet te maken had. Hij was getuige van zaken die simpelweg niet met de theologische leer verenigd konden worden. Juist vanwege deze schijnbare onverenigbaarheid van de waarheid en het bestaan van het kwaad sprong Augustinus meer dan tien jaar lang van de ene naar de andere filosofie.
Op 31-jarige leeftijd had Augustinus een bovennatuurlijke ervaring "alsof mijn hart werd overspoeld door een licht dat mij bevrijdde van alle beklemmingen". Op dat moment werden "alle schaduwen der twijfel verdreven" en aanvaardde hij God in zijn leven.
Het leven van Sint Augustinus - Zijn geestelijke worstelingen
Hoewel Augustinus later een belangrijk figuur in de kerkgeschiedenis zou worden, had hij nog steeds grote moeite met de zichtbare pijn, het lijden en het kwaad die door God werden toegestaan. In zijn eerste boek,“Er is niets waar zelfs de begaafdste mensen meer naar verlangen dan om eindelijk te kunnen begrijpen hoe iemand nog steeds kan geloven dat God zich om de menselijke aangelegenheden bekommert, gezien de grote hoeveelheid kwaad in de wereld."
Gedurende de veertig hierop volgende jaren worstelde Augustinus met de realiteit van deze paradox. Hij concentreerde zich op Gods natuur in de Schrift en Zijn wil voor de mens. Hij concludeerde dat God ons had geschapen om een relatie met Hem te hebben en dat het onmogelijk is om een echte relatie aan te gaan met een stel marionetten. Blijkbaar wilde God dat wij mensen de vrije wil zouden hebben om hem ongedwongen af te wijzen of te aanvaarden. Maar natuurlijk hebben wij, als we een vrije wil hebben, de mogelijkheid hebben om voor liefde of haat te kiezen; goed of kwaad. Na vier decennia over dit onderwerp geschreven te hebben, concludeerde Augustinus dat "God had besloten dat het beter voor ons was om goed uit kwaad voort te brengen dan om helemaal niet onder het kwaad te lijden."
Het leven van Sint Augustinus – In zijn eigen woorden
Nadat hij een kind had horen zeggen "pak het op en lees", opende Sint Augustinus de Bijbel en las hij Romeinen 13:13-14. Als gevolg hiervan schreef hij het volgende: "Meteen nadat ik de laatste woorden van de zin had gelezen, leek het alsof mijn hart werd overspoeld door een licht dat mij bevrijdde van alle beklemmingen. Alle schaduwen der twijfel werden verdreven” (Belijdenissen 8.12).
Over de natuur en God:
“De hele natuur is daarom goed, omdat de Schepper van de hele natuur oppermachtig goed is. Maar de natuur is niet oppermachtig en onveranderlijk goed zoals de Schepper ervan” (Handboek 4.12).
“In zijn verdorven toestand bootst de hele mensheid U [God] na. Maar toch houden zij U op een afstand en verheffen zij zichzelf. Maar zelfs in deze imitatie erkennen zij dat U de schepper van de gehele natuur bent en geven zij dus toe dat er geen plaats is waar zij volledig aan U kunnen ontsnappen” (Belijdenissen 2.6).
Over zijn levensreis:
“Onze harten zijn rusteloos tot zij hun rust in U [God] vinden” (Belijdenissen 1.1).
Copyright © 2002-2021 AllAboutPhilosophy.org, Alle rechten voorbehouden
