Situationisme
Situationisme - Joseph Fletcher
Joseph Fletcher (1905-1991) was de pionier van het situationisme. Zijn werk, "Situation Ethics" (oftewel "Situationele ethiek"), vormde de basis voor de moderne beweging van het situationisme. Sindsdien heeft bijna elke publicatie over het situationisme naar het model van Fletcher verwezen. Fletcher was een Episcopaalse priester, een lid van de Euthanasia Educational Counsel (een adviesgevend orgaan met betrekking tot euthanasie) en een voorstander van Planned Parenthood (een pro-abortus organisatie). Hij was een voorvechter van euthanasie en abortus.
Situationisme - Fletchers model
Situationisme stelt, volgens Fletchers model, dat beslissingen genomen zouden moeten worden op basis van de omstandigheden of situatie, niet op basis van een onveranderlijke morele wet. De enige absolute waarde is liefde. Liefde zou het motief voor elke beslissing moeten zijn. Zolang als liefde je doel is, rechtvaardigt het doel de middelen. Rechtvaardigheid wordt niet in de letter der wet gevonden, maar in de verspreiding van liefde. Fletcher baseerde zijn model op een uitspraak uit het Nieuwe Testament van de Bijbel: "God is liefde" (1 Johannes 4:8).
Situationisme - De tegenstrijdigheid
Fletchers ethische model, het situationisme, lijkt op het eerste gezicht redelijk, maar wanneer het zorgvuldig overwogen wordt, worden de zwakke punten duidelijk. Situationisme is gebaseerd op de uitspraak "God is liefde" in 1 Johannes 4:8. Maar al in het volgende hoofdstuk lezen we: "Want God liefhebben houdt in dat we ons aan zijn geboden houden. Zijn geboden zijn geen zware last" (1 Johannes 5:3). Hoewel Fletcher stelt dat elk gebod met een goed geweten geschonden mag worden als liefde je doel is, vertelt de Bijbel ons dat het liefhebben van God juist betekent dat je Gods geboden gehoorzaamt. Het schenden van een gebod betekent dus, ongeacht je bedoelingen, dat je niet van God houdt. De logica vertelt ons dan dat een gebod niet uit liefde wordt overtreden.
Situationisme - De zondige aard van de mens
Het situationisme beweert een Bijbelse basis te hebben, maar toch spreekt het de Bijbel tegen. Bovendien zijn er filosofische overwegingen die onopgelost zijn gebleven. Kunnen we erop vertrouwen dat mensen, onvolmaakte wezens, uit liefde handelen? De apostel Paulus schreef de volgende - door de Heilige Geest ingegeven - woorden aan de Galaten: "De wet is later ingevoerd om ons bewust te maken van de zonde..." (Galaten 3:19). Hij doelt hiermee op de Levitische wet die door het offer van Jezus Christus aan het kruis werd "volbracht". Maar ethische regels blijven in het Nieuwe Testament van de Bijbel bestaan. Misschien hebben zij wel hetzelfde doel als de Levitische Wet en hebben wij ze ontvangen vanwege onze neiging om tegen God te zondigen. Zelfs mensen die in Christus geloven en door Gods genade gered zijn behouden hun zondige aard in deze wereld.
Situationisme - Gods Woord
Hoewel het situationisme misschien wel goed bedoeld mag zijn, is het toch verkeerd. Het beste is om Gods Wet onder geen enkele omstandigheden te overtreden, ongeacht wat je motieven zijn. God weet wat het beste is; Hij heeft Zijn Wet met een doel uitgevaardigd. Hij heeft geen enkel mens toestemming gegeven om Zijn Wet te overtreden. Als je moet lijden omdat je Zijn Wet volgt, ben hier dan vreugdevol en uitzonderlijk blij over, want zo leden ook de profeten vóór jouw tijd, en je beloning in de hemel zal groot zijn. Als je een naaste alleen van zijn lijden kunt verlossen door Gods Wet te breken, doe dat dan niet. Want je ontneemt hem of haar dan de kans om te volharden en Gods zegeningen te ontvangen. Bovendien schend je Gods Wet en roep je Zijn ongenoegen over je af. Een schending van Gods eeuwige Wet voor een tijdelijke zorg is een concentratie op de dingen van deze wereld en een verwaarlozing van de eeuwigheid.
